İlk Anneler Günüm...

Belki daha minicik elleri ve ayakları görmedim,uykusuz gecelerim daha olmadı, kokusunu çekemedim içime ama biyerde şöyle okumuştum, anne ilk rahmine bebeği düştüğü an annedir die, baba ise ancak ona baba dediğinde anlarmış...Öyle güzel bir duyguki içinizde bir kalbin attığını bilmek, sizin hissettiğiniz herşeyi hisseden canınızın bir parçası olması...Allahım isteyen herkese bu güzel duyguyu yaşatsın. İlk başta annemin eşimin annesinin ve tüm annelerin gününü kutluyorum ve zamanı gelince herkesin bu güzel duyguyu tatması dileğiyle...


Anneler gününde birde galatasarıyımız şampiyon olunca daha bir keyifli oldu. Dün sabah uyandık ama bizim bıdıktan ses soluk yok. Genelde sabahtan başlardı tekmeler biryerlerini çıkarmalar hatta korktum bi ara ama sanırım stresimi hissetti. Ne kadar yapmamayada çalışsam içten yaptım galiba. Arada atıyordu ama hafifden ama akşam maç başladı bir baktım bizimkide çoştu, o zaman maçı beklediğini anladım :) başkası anlatsa inanmam ama bunu yaşadım.Son dakikalarda izlerken kasıklarıma ağrı girdi hatta korktum eşimede belli etmiyorum ama gittim tuvalete izlemiyeyim bari dedim ama neyseki son düdük çaldı ve rahatladık. Yılbaşında eşime ve oğluma aldığım forma uğur getirdi. Bir şampiyon olarak gelicek artık bizim minik aslanımız....

Uğur getiren canlarımın formaları...Her maçta formasını getirdik koyduk yanımıza beraber izledik oğlumla bir ara babası artık uğur getirmiyor desede sonu çok 
güzel bitti...
























Bugünde kahvaltımızı yaptık sonrada havada kötüydü ama gezmek için çıktık. Babası bize güzel bi balık ısmarladı afiyetle yedik. Haftada 2 defa balık yemek hamilelikte çok önemli ve elimden geldiğince yiyorum. Bazen duyuyorum balıktan tiksiniyormuş hamileler, umarım olmaz bende diyordum ama neyseki olmadı. Ama mesela bende ıspanaktan tiksiniyorum. Börekde yiyorum ama mesela yemeğini yiyemiyorum ama en azından zorlada olsa bir defa yemek istiyorum. Bu hafta denemeyi düşünüyorum. Aslında 2 hafta önce aldım ıspanağı ama dolapta çürüdü yapamadım. Garip şekilde görmeye bile tahammülüm yok.


İlk anneler günü hediyemide aldım ve inanılmaz mutlu oldum ama o başka postta. Eşimi öyle çok seviyorumki iyiki oğlumun babası iyiki benim herşeyim...  Babası şimdi statda şampiyonluğu kutluyor :( öyle çok isterdimki gitmeyi eşim gel korurum ben seni desede bunu göze alamazdım. Kimse isteyerek bişi yapmaz ama bir anda biri çarpar bişi olur istemeyerek ,evde izlemek yetecek bana...Şu an postu yaparken izliyorumda inanılmaz meşaleler yanıyor kokusu bile rahatsız ederdi iyiki gitmemişim diyorum.

Buda 32 haftalık biz bugün dışarı çıkarken...Eşimin tanışma yıldönümüzde aldığı hamile elbisesi. 10 Nisan benim için çok önemli iyiki onunla bir yola çıkmışım dediğim tarih. İlk hamile bölümünden aldığım birşey oda eşimin süprizi oldu. Hamile pantolonu alırım diyordum ama onu bile almaktan vazgeçtim.İstinyeparkta ve bağdat caddesinde sanırım mağazaları var, bellamom marka. Çok rahat bir elbise boyunun uzun olmasıda benim için iyi oldu. İlerisi için kısaltıp kullanabilirim die düşünüyorum ama eğerki olursa 2.hamileliğimdede kullanırım die hiç oynamak istemiyorum.